ഡോ. ജോസ് സെബാസ്റ്റ്യന്‍
(ഗുലാത്തി ഇന്‍സ്റ്റിട്ട്യൂട്ട് ഓഫ് ഫിനാന്‍സ് ആന്‍ഡ് ടാകേ്സഷനിലെ ഫാക്കല്‍റ്റിയംഗം)
പങ്കാളിത്ത പെന്‍ഷന്റെ ന്യായാന്യായങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ചര്‍ച്ചകള്‍കൊണ്ട്
മുഖരിതമാണ് കേരളമിന്ന്. ചര്‍ച്ചകള്‍, നിലവിലുള്ള പെന്ഷന്
സമ്പ്രദായത്തിന്റെ പിന്നിലുള്ള അസമത്വം മറച്ചുവെച്ചുകൊണ്ടുള്ളതാണെന്നും
വേണ്ടത് മുഴുവന്‍ ജനങ്ങളെയും ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്ന സാര്‍വത്രികപെന്‍ഷന്‍
പദ്ധതിയാണെന്നും വാദിക്കുകയാണ് ഈ ലേഖനം.
പെന്‍ഷനെന്നുപറഞ്ഞാല്‍ മലയാളിയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം സര്‍ക്കാര്‍ ജോലിയുടെ മേന്മയാണ്. അതൊരു അവകാശമാണ്. സാധാരണ ജനങ്ങള്‍ക്കായി ക്ഷേമപെന്‍ഷന്‍ എന്ന മറ്റൊരു പെന്‍ഷനുണ്ട്. പ്രതിമാസം 400 രൂപ നിരക്കിലുള്ള ഈ പെന്ഷന് അവകാശമല്ല; ഔദാര്യമാണ്. ഒന്ന് അവകാശവും മറ്റേത് ഔദാര്യവുമാകുമ്പോള്‍ സംഭവിക്കുന്നതെന്ത് എന്നറിയാന്‍ പട്ടിക ഒന്നും രണ്ടും തമ്മില്‍ താരതമ്യപ്പെടുത്തിയാല്‍ മതി. പട്ടിക-1 ല്‍ മുപ്പതുവര്‍ഷത്തെ സേവനത്തിനുശേഷം പരമാവധി പെന്ഷന് അര്‍ഹതനേടി അടുത്തകാലത്ത് വിരമിച്ച വിവിധതലങ്ങളിലുള്ള സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാരുടെ ആനുകൂല്യങ്ങളാണ് കൊടുത്തിട്ടുള്ളത്.
ബഹുഭൂരിപക്ഷംപേരുടെയും സേവനകാലാവധി 30 വര്‍ഷത്തി ല്‍ കുറവായിരിക്കും എന്നതുകൊണ്ട് കുറേയൊക്കെ വ്യത്യാസം കണ്ടേക്കാം. എങ്കിലും വിവിധതലങ്ങളിലുള്ള സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാര്‍ക്ക് എന്ത് ലഭിക്കുന്നു എന്നതിന്റെ ഒരു ഏകദേശചിത്രം പട്ടിക നല്‍കുന്നുണ്ട്. മൊത്തമായിലഭിക്കുന്ന വിരമിക്കല്‍ ആനുകൂല്യങ്ങള്‍ ബാങ്കില്‍ നിക്ഷേപിച്ചാല്‍ക്കിട്ടുന്ന പ്രതിമാസപലിശയും പെന്‍ഷനോട് കൂട്ടിച്ചേര്‍ത്തു നോക്കിയാല്‍ 10,209 രൂപമുതല്‍ 51,585 രൂപവരെ പ്രതിമാസവരുമാനം ലഭിക്കുന്നവരാണ് പെന്‍ഷന്‍കാര്‍. ബഹുഭൂരിപക്ഷം സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാര്‍ മധ്യതലങ്ങളിലുള്ളവരാണ്. അവര്‍ക്കുപോലും 25,000 രൂപയ്ക്കും 30,000 രൂപയ്ക്കും മധ്യേ പ്രതിമാസ വരുമാനമുണ്ട്.
പെന്‍ഷനെന്നുപറഞ്ഞാല്‍ മലയാളിയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം സര്‍ക്കാര്‍ ജോലിയുടെ മേന്മയാണ്. അതൊരു അവകാശമാണ്. സാധാരണ ജനങ്ങള്‍ക്കായി ക്ഷേമപെന്‍ഷന്‍ എന്ന മറ്റൊരു പെന്‍ഷനുണ്ട്. പ്രതിമാസം 400 രൂപ നിരക്കിലുള്ള ഈ പെന്ഷന് അവകാശമല്ല; ഔദാര്യമാണ്. ഒന്ന് അവകാശവും മറ്റേത് ഔദാര്യവുമാകുമ്പോള്‍ സംഭവിക്കുന്നതെന്ത് എന്നറിയാന്‍ പട്ടിക ഒന്നും രണ്ടും തമ്മില്‍ താരതമ്യപ്പെടുത്തിയാല്‍ മതി. പട്ടിക-1 ല്‍ മുപ്പതുവര്‍ഷത്തെ സേവനത്തിനുശേഷം പരമാവധി പെന്ഷന് അര്‍ഹതനേടി അടുത്തകാലത്ത് വിരമിച്ച വിവിധതലങ്ങളിലുള്ള സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാരുടെ ആനുകൂല്യങ്ങളാണ് കൊടുത്തിട്ടുള്ളത്.
ബഹുഭൂരിപക്ഷംപേരുടെയും സേവനകാലാവധി 30 വര്‍ഷത്തി ല്‍ കുറവായിരിക്കും എന്നതുകൊണ്ട് കുറേയൊക്കെ വ്യത്യാസം കണ്ടേക്കാം. എങ്കിലും വിവിധതലങ്ങളിലുള്ള സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാര്‍ക്ക് എന്ത് ലഭിക്കുന്നു എന്നതിന്റെ ഒരു ഏകദേശചിത്രം പട്ടിക നല്‍കുന്നുണ്ട്. മൊത്തമായിലഭിക്കുന്ന വിരമിക്കല്‍ ആനുകൂല്യങ്ങള്‍ ബാങ്കില്‍ നിക്ഷേപിച്ചാല്‍ക്കിട്ടുന്ന പ്രതിമാസപലിശയും പെന്‍ഷനോട് കൂട്ടിച്ചേര്‍ത്തു നോക്കിയാല്‍ 10,209 രൂപമുതല്‍ 51,585 രൂപവരെ പ്രതിമാസവരുമാനം ലഭിക്കുന്നവരാണ് പെന്‍ഷന്‍കാര്‍. ബഹുഭൂരിപക്ഷം സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാര്‍ മധ്യതലങ്ങളിലുള്ളവരാണ്. അവര്‍ക്കുപോലും 25,000 രൂപയ്ക്കും 30,000 രൂപയ്ക്കും മധ്യേ പ്രതിമാസ വരുമാനമുണ്ട്.
മുപ്പതുവര്‍ഷത്തെ സേവനത്തിനുശേഷം വിരമിക്കുന്നവര്‍ക്ക് ലഭിക്കുന്ന ഈ
ആനുകൂല്യങ്ങള്‍ ഒരുപാട് വലുതാണെന്ന് വാദിക്കുകയല്ല. കേരളത്തിലെ സ്വകാര്യ
വാണിജ്യസ്ഥാപനങ്ങള്‍, ആസ്പത്രികള്‍, ചെറുകിടസംരംഭങ്ങള്‍ തുടങ്ങിയവയില്‍
ജോലിചെയ്യുന്നവര്‍ക്ക് ലഭിക്കുന്ന വേതനവും വിരമിക്കുമ്പോള്‍ ലഭിക്കുന്ന
ആനുകൂല്യങ്ങളും ഇതിനോട് താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോഴേ ഇത് വലുതാണെന്ന്
തോന്നുകയുള്ളൂ. ഇക്കൂട്ടരിലെ നല്ലൊരുഭാഗം സര്‍ക്കാര്‍ സേവനത്തിന് സര്‍വഥാ
യോഗ്യരും അതിന് കാംക്ഷിച്ചവരുമാണെന്ന് ഓര്‍ക്കണം. ഖജനാവ്
നിറഞ്ഞിരിക്കുകയാണെങ്കില്‍ ഇതെത്രമാത്രം വര്‍ധിപ്പിക്കുന്നതിലും തെറ്റില്ല.
സംഗതികള്‍ പക്ഷേ, അങ്ങനെയല്ലെന്ന് കാണാന്‍ പട്ടിക രണ്ട് നോക്കിയാല്‍ മതി.
അറുപത് വയസ്സ് തികയുന്ന കര്‍ഷകത്തൊഴിലാളികള്‍ക്ക് 45 രൂപ പ്രതിമാസ
പെന്ഷന് അനുവദിച്ചത് 1980-'81 ല്‍ കെ.എം. മാണി ധനകാര്യമന്ത്രി
ആയിരിക്കുമ്പോഴാണ്. ഇത് പിന്നീട് ക്ഷേമപെന്‍ഷന്‍ എന്ന പേരില്‍ എല്ലാ
മേഖലകളിലേക്കും വ്യാപിപ്പിച്ചു.ആ പെന്‍ഷനുണ്ടായ മൂല്യശോഷണം
ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്നതാണ്. 1981-ല്‍ 45 രൂപ പെന്‍ഷന്‍കൊണ്ട് 14 കിലോഗ്രാം അരി
വാങ്ങാമായിരുന്നെങ്കില്‍ 30 വര്‍ഷത്തിനുശേഷം പെന്ഷന് 400 രൂപയായിട്ടും 15
കിലോഗ്രാം അരിയേ വാങ്ങാന്‍ കഴിയൂ.
സര്‍ക്കാര്‍ സര്‍വീസും പെന്ഷന് സമ്പ്രദായവും കേരള സമൂഹത്തില്‍ ഇവ്വിധം സൃഷ്ടിക്കുന്ന അസമത്വം വളരെ വലുതാണ്. ഈ അന്തരം വര്‍ധിക്കാനാണ് സാധ്യത.
ഓരോ അഞ്ചുവര്‍ഷം കൂടുമ്പോഴുമുള്ള ശമ്പള പരിഷ്‌കരണം സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാരുടെ ശമ്പളവും പെന്‍ഷനും പലമടങ്ങ് വര്‍ധിപ്പിക്കും. ക്ഷേമപെന്‍ഷനുകള്‍ മുപ്പതുവര്‍ഷംകൊണ്ടാണ് ഒന്‍പത് ഇരട്ടി വര്‍ധിച്ചത്. 'ഏറ്റുപോയ' ചെലവുകള്‍ക്ക് വകയിരുത്തിയതിനുശേഷം ക്ഷേമപെന്‍ഷനുകള്‍ക്കുവേണ്ടി മാറ്റിവെക്കാനുള്ള വിഭവങ്ങള്‍ ഓരോ വര്‍ഷവും കുറഞ്ഞുവരാനേ തരമുള്ളൂ.
ഈ അന്തരത്തിന്റെ വിവിധമാനങ്ങള്‍ കുറേക്കൂടി ആഴത്തില്‍ പരിശോധിക്കേണ്ടതുണ്ട്. കേരളത്തിലെ ജനസംഖ്യ 2011 സെന്‍സസ് പ്രകാരം 334 ലക്ഷമാണ്. സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാര്‍ 5.34 ലക്ഷവും. പെന്‍ഷന്‍കാര്‍ 5.5 ലക്ഷവും വരും. സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാരോടൊപ്പം അത്രയും പേര്‍കൂടി അവരെ ആശ്രയിച്ച് കഴിയുന്നു എന്ന് കണക്കാക്കിയാല്‍പ്പോലും മൊത്തം 16.18 ലക്ഷമേ വരൂ. 2012-'13 ലെ ബജറ്റ് എസ്റ്റിമേറ്റ് പ്രകാരം മൊത്തം റവന്യൂവരുമാനത്തിന്റെ 51.81 ശതമാനം ശമ്പളത്തിനും പെന്‍ഷനും വേണ്ടിയാണ് മാറ്റിവെക്കപ്പെടുന്നത്. എന്നുപറഞ്ഞാല്‍ ജനസംഖ്യയുടെ 4.84 ശതമാനത്തിന്റെ കൈകളിലേക്കാണ് സംസ്ഥാനത്തിന്റെ മൊത്തം റവന്യൂവരുമാനത്തിന്റെ 51.81 ശതമാനം എത്തിച്ചേരുന്നത്. മുഴുവന്‍ സമൂഹത്തിനും വേണ്ടിയല്ലേ ഈ ചെലവ്, ഇതിലിത്ര പറയാനെന്തിരിക്കുന്നു എന്നുവേണമെങ്കില്‍ വാദിക്കാം. പക്ഷേ, ഏത് ഉദ്ദേശ്യങ്ങള്‍ക്കുവേണ്ടിയാണോ സമൂഹം ഈ ചെലവുകള്‍ വഹിക്കുന്നത്, ആ ഉദ്ദേശ്യങ്ങള്‍ നിറവേറ്റപ്പെടുന്നുണ്ടോ, ഇല്ലെങ്കില്‍ എന്തുകൊണ്ട് എന്ന മറുചോദ്യമുണ്ട്. വിഭവദാരിദ്ര്യംമൂലം പൊതുസേവനങ്ങളുടെ അളവും ഗുണനിലവാരവും വര്‍ഷംതോറും കുറഞ്ഞുവരികയാണ്. ഇതുകൊണ്ടാണ് പാവപ്പെട്ടവരില്‍ത്തന്നെ വല്ല നിവൃത്തിയുമുള്ളവര്‍ കൂടുതലായി സ്വാശ്രയ വിദ്യാഭ്യാസസ്ഥാപനങ്ങളെയും സ്വകാര്യ ആസ്പത്രികളെയും ആശ്രയിക്കുന്നത്.
സര്‍ക്കാര്‍ സര്‍വീസും പെന്ഷന് സമ്പ്രദായവും കേരള സമൂഹത്തില്‍ ഇവ്വിധം സൃഷ്ടിക്കുന്ന അസമത്വം വളരെ വലുതാണ്. ഈ അന്തരം വര്‍ധിക്കാനാണ് സാധ്യത.
ഓരോ അഞ്ചുവര്‍ഷം കൂടുമ്പോഴുമുള്ള ശമ്പള പരിഷ്‌കരണം സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാരുടെ ശമ്പളവും പെന്‍ഷനും പലമടങ്ങ് വര്‍ധിപ്പിക്കും. ക്ഷേമപെന്‍ഷനുകള്‍ മുപ്പതുവര്‍ഷംകൊണ്ടാണ് ഒന്‍പത് ഇരട്ടി വര്‍ധിച്ചത്. 'ഏറ്റുപോയ' ചെലവുകള്‍ക്ക് വകയിരുത്തിയതിനുശേഷം ക്ഷേമപെന്‍ഷനുകള്‍ക്കുവേണ്ടി മാറ്റിവെക്കാനുള്ള വിഭവങ്ങള്‍ ഓരോ വര്‍ഷവും കുറഞ്ഞുവരാനേ തരമുള്ളൂ.
ഈ അന്തരത്തിന്റെ വിവിധമാനങ്ങള്‍ കുറേക്കൂടി ആഴത്തില്‍ പരിശോധിക്കേണ്ടതുണ്ട്. കേരളത്തിലെ ജനസംഖ്യ 2011 സെന്‍സസ് പ്രകാരം 334 ലക്ഷമാണ്. സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാര്‍ 5.34 ലക്ഷവും. പെന്‍ഷന്‍കാര്‍ 5.5 ലക്ഷവും വരും. സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാരോടൊപ്പം അത്രയും പേര്‍കൂടി അവരെ ആശ്രയിച്ച് കഴിയുന്നു എന്ന് കണക്കാക്കിയാല്‍പ്പോലും മൊത്തം 16.18 ലക്ഷമേ വരൂ. 2012-'13 ലെ ബജറ്റ് എസ്റ്റിമേറ്റ് പ്രകാരം മൊത്തം റവന്യൂവരുമാനത്തിന്റെ 51.81 ശതമാനം ശമ്പളത്തിനും പെന്‍ഷനും വേണ്ടിയാണ് മാറ്റിവെക്കപ്പെടുന്നത്. എന്നുപറഞ്ഞാല്‍ ജനസംഖ്യയുടെ 4.84 ശതമാനത്തിന്റെ കൈകളിലേക്കാണ് സംസ്ഥാനത്തിന്റെ മൊത്തം റവന്യൂവരുമാനത്തിന്റെ 51.81 ശതമാനം എത്തിച്ചേരുന്നത്. മുഴുവന്‍ സമൂഹത്തിനും വേണ്ടിയല്ലേ ഈ ചെലവ്, ഇതിലിത്ര പറയാനെന്തിരിക്കുന്നു എന്നുവേണമെങ്കില്‍ വാദിക്കാം. പക്ഷേ, ഏത് ഉദ്ദേശ്യങ്ങള്‍ക്കുവേണ്ടിയാണോ സമൂഹം ഈ ചെലവുകള്‍ വഹിക്കുന്നത്, ആ ഉദ്ദേശ്യങ്ങള്‍ നിറവേറ്റപ്പെടുന്നുണ്ടോ, ഇല്ലെങ്കില്‍ എന്തുകൊണ്ട് എന്ന മറുചോദ്യമുണ്ട്. വിഭവദാരിദ്ര്യംമൂലം പൊതുസേവനങ്ങളുടെ അളവും ഗുണനിലവാരവും വര്‍ഷംതോറും കുറഞ്ഞുവരികയാണ്. ഇതുകൊണ്ടാണ് പാവപ്പെട്ടവരില്‍ത്തന്നെ വല്ല നിവൃത്തിയുമുള്ളവര്‍ കൂടുതലായി സ്വാശ്രയ വിദ്യാഭ്യാസസ്ഥാപനങ്ങളെയും സ്വകാര്യ ആസ്പത്രികളെയും ആശ്രയിക്കുന്നത്.
ഒരുവശത്ത് താഴ്ന്ന വരുമാനക്കാരിലേക്ക് കിനിറഞ്ഞിറങ്ങുന്ന പൊതുവിഭവങ്ങള്‍
ഇങ്ങനെ വര്‍ഷംതോറും കുറഞ്ഞുവരുമ്പോള്‍ മറുവശത്ത് പലവിധ നികുതികളുടെ
രൂപത്തില്‍ ഇവരില്‍നിന്ന് ഊറ്റിയെടുക്കപ്പെടുന്ന പൊതുവിഭവങ്ങള്‍
വര്‍ധിച്ചാണ് വരുന്നത്. വില്പനനികുതി സമ്പ്രദായത്തില്‍ താഴ്ന്ന
വരുമാനക്കാര്‍ വാങ്ങുന്ന ഉപഭോഗവസ്തുക്കള്‍ക്ക് കുറഞ്ഞ നികുതിയായിരുന്നു
ചുമത്തിവന്നിരുന്നത്. നികുതിവ്യവസ്ഥ യുക്തിസഹമാക്കുന്നതിന്റെ ഭാഗമായി
കേന്ദ്രസര്‍ക്കാര്‍ മൂല്യവര്‍ധിത നികുതി ഏര്‍പ്പെടുത്തിയതോടുകൂടി താഴ്ന്ന
വരുമാനക്കാരുടെ മേലുള്ള നികുതിഭാരം കൂടുകയും മധ്യവര്‍ഗത്തിന്റെയും
സമ്പന്നരുടെയും കുറയുകയുമാണ് ഉണ്ടായത്. മദ്യപാനം നിരുത്സാഹപ്പെടുത്താന്‍
വേണ്ടി ചുമത്തിവരുന്ന 110 ശതമാനം നികുതിയും ഭാഗ്യക്കുറിയുടെ മേലുള്ള
നികുതിയും ഒക്കെച്ചേര്‍ന്ന് താഴ്ന്ന വരുമാനക്കാരുടെ മേലുള്ള നികുതിഭാരം
വര്‍ഷംതോറും വര്‍ധിച്ചുവരികയാണ്. വരുമാനത്തിന്റെ ഒരു ശതമാനമെന്നനിലയില്‍
വിവിധ വരുമാനതലത്തിലുള്ളവരുടെ നികുതിഭാരം ശാസ്ത്രീയമായി
താരതമ്യപ്പെടുത്തിയാല്‍ താഴ്ന്ന വരുമാനക്കാരുടെ മേലുള്ള നികുതിഭാരം
ഒരുപക്ഷേ, മറ്റു വിഭാഗങ്ങളേക്കാളും കൂടുതലാണെന്ന് തെളിയും.
നികുതിഭാരത്തില്‍ സമൂഹത്തിലെ വിവിധവിഭാഗങ്ങള്‍ തമ്മിലുണ്ടാകുന്ന അന്തരം താഴ്ന്നവരുമാനക്കാരിലേക്ക് കൂടുതല്‍ പൊതുവിഭവങ്ങള്‍ എത്തിച്ചാണ് പരിഷ്‌കൃതസമൂഹങ്ങള്‍ പരിഹരിക്കുന്നത്. കേരളത്തിന്റെ കാര്യത്തില്‍ പക്ഷേ, എത്ര നികുതി പിരിച്ചാലും കടമെടുത്താലും ഈ ആവശ്യത്തിന് തികയുന്നില്ല എന്നതാണ് കുറേ വര്‍ഷങ്ങളായുള്ള അനുഭവം.
മധ്യവര്‍ഗത്തിലേക്കും സമ്പന്നരിലേക്കും പൊതുവിഭവങ്ങള്‍ ഒഴുകുന്നതിനെ ഒരുവിധത്തിലും തടയാനാവാത്തവിധം ക്രമീകരിക്കപ്പെട്ടതാണ് കേരളത്തിന്റെ ധനകാര്യം. മൊത്തം ശമ്പളത്തിന്റെയും പെന്‍ഷന്റെയും 32.46 ശതമാനം എയ്ഡഡ് വിദ്യാഭ്യാസസ്ഥാപനങ്ങളിലേക്കാണ് പോകുന്നത്. 2012-'13 ലെ കണക്കനുസരിച്ച് ഇത് 8096.7 കോടി രൂപവരും. ബഹുഭൂരിപക്ഷം വരുന്ന എയ്ഡഡ് സ്‌കൂളുകളും കോളേജുകളും കേരളത്തിലെ ഏറ്റവും സമ്പന്നമായ സമുദായങ്ങളുടേതാണ് എന്നോര്‍ക്കണം. സര്‍ക്കാര്‍സര്‍വീസില്‍ പൊതുവേയും മധ്യവര്‍ഗത്തിനാണ് ഭൂരിപക്ഷം. സര്‍ക്കാര്‍-എയ്ഡഡ് മേഖലകളിലെ പ്രൊഫഷണല്‍ കോളേജുകളില്‍ കുറഞ്ഞഫീസില്‍ പഠിക്കുന്നവരില്‍ ഭൂരിപക്ഷവും മധ്യവര്‍ഗത്തിന്റെയും സമ്പന്നരുടെയും മക്കളാണ്.
ബ്രാഹ്മണരെ തീറ്റിപ്പോറ്റിയതിനുശേഷം മാത്രം മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് എന്നത് വര്‍ണാശ്രമവ്യവസ്ഥയുടെ അടിസ്ഥാനപ്രമാണമായിരുന്നു. ഇന്നത്തെ കേരളസമൂഹത്തിലെ ബ്രാഹ്മണരാണ് സര്‍ക്കാര്‍ ഉദ്യോഗസ്ഥര്‍. ഈ ബ്രാഹ്മണരില്‍ എല്ലാ മതക്കാരും ജാതിക്കാരും ഉള്‍പ്പെടുന്നുണ്ട് എന്ന വ്യത്യാസമേയുള്ളൂ. അവരുടെ ഊണുകഴിഞ്ഞ് മിച്ചംവരുന്നത് ഓരോ വര്‍ഷവും കുറഞ്ഞുകുറഞ്ഞ് വരികയാണെന്നുള്ള സത്യം ഉണ്ണുന്നവര്‍ അറിയുന്നില്ല. അവര്‍ക്ക് അറിയുകയും വേണ്ട. പക്ഷേ, വിളമ്പുന്നവര്‍ അറിയേണ്ടേ?
നികുതിഭാരത്തില്‍ സമൂഹത്തിലെ വിവിധവിഭാഗങ്ങള്‍ തമ്മിലുണ്ടാകുന്ന അന്തരം താഴ്ന്നവരുമാനക്കാരിലേക്ക് കൂടുതല്‍ പൊതുവിഭവങ്ങള്‍ എത്തിച്ചാണ് പരിഷ്‌കൃതസമൂഹങ്ങള്‍ പരിഹരിക്കുന്നത്. കേരളത്തിന്റെ കാര്യത്തില്‍ പക്ഷേ, എത്ര നികുതി പിരിച്ചാലും കടമെടുത്താലും ഈ ആവശ്യത്തിന് തികയുന്നില്ല എന്നതാണ് കുറേ വര്‍ഷങ്ങളായുള്ള അനുഭവം.
മധ്യവര്‍ഗത്തിലേക്കും സമ്പന്നരിലേക്കും പൊതുവിഭവങ്ങള്‍ ഒഴുകുന്നതിനെ ഒരുവിധത്തിലും തടയാനാവാത്തവിധം ക്രമീകരിക്കപ്പെട്ടതാണ് കേരളത്തിന്റെ ധനകാര്യം. മൊത്തം ശമ്പളത്തിന്റെയും പെന്‍ഷന്റെയും 32.46 ശതമാനം എയ്ഡഡ് വിദ്യാഭ്യാസസ്ഥാപനങ്ങളിലേക്കാണ് പോകുന്നത്. 2012-'13 ലെ കണക്കനുസരിച്ച് ഇത് 8096.7 കോടി രൂപവരും. ബഹുഭൂരിപക്ഷം വരുന്ന എയ്ഡഡ് സ്‌കൂളുകളും കോളേജുകളും കേരളത്തിലെ ഏറ്റവും സമ്പന്നമായ സമുദായങ്ങളുടേതാണ് എന്നോര്‍ക്കണം. സര്‍ക്കാര്‍സര്‍വീസില്‍ പൊതുവേയും മധ്യവര്‍ഗത്തിനാണ് ഭൂരിപക്ഷം. സര്‍ക്കാര്‍-എയ്ഡഡ് മേഖലകളിലെ പ്രൊഫഷണല്‍ കോളേജുകളില്‍ കുറഞ്ഞഫീസില്‍ പഠിക്കുന്നവരില്‍ ഭൂരിപക്ഷവും മധ്യവര്‍ഗത്തിന്റെയും സമ്പന്നരുടെയും മക്കളാണ്.
ബ്രാഹ്മണരെ തീറ്റിപ്പോറ്റിയതിനുശേഷം മാത്രം മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് എന്നത് വര്‍ണാശ്രമവ്യവസ്ഥയുടെ അടിസ്ഥാനപ്രമാണമായിരുന്നു. ഇന്നത്തെ കേരളസമൂഹത്തിലെ ബ്രാഹ്മണരാണ് സര്‍ക്കാര്‍ ഉദ്യോഗസ്ഥര്‍. ഈ ബ്രാഹ്മണരില്‍ എല്ലാ മതക്കാരും ജാതിക്കാരും ഉള്‍പ്പെടുന്നുണ്ട് എന്ന വ്യത്യാസമേയുള്ളൂ. അവരുടെ ഊണുകഴിഞ്ഞ് മിച്ചംവരുന്നത് ഓരോ വര്‍ഷവും കുറഞ്ഞുകുറഞ്ഞ് വരികയാണെന്നുള്ള സത്യം ഉണ്ണുന്നവര്‍ അറിയുന്നില്ല. അവര്‍ക്ക് അറിയുകയും വേണ്ട. പക്ഷേ, വിളമ്പുന്നവര്‍ അറിയേണ്ടേ?
ഒരു രാജ്യത്തെയോ സംസ്ഥാനത്തെയോ പൊതുചെലവുകള്‍ സാമ്പത്തിക
വളര്‍ച്ചയ്ക്കും നികുതി വരുമാനവര്‍ധനവിനുമുള്ള ഉപകരണം കൂടിയാണ്. ഈ രണ്ട്
ലക്ഷ്യങ്ങളും നേടത്തക്കവിധം പൊതുവിഭവങ്ങള്‍ വിന്യസിക്കുന്നതിലൂടെയാണ് ഇത്
സാധിക്കുന്നത്. കേരളത്തിന്റെ പൊതുചെലവുകള്‍ പക്ഷേ, കൂടുതല്‍
കടക്കെണിയിലേക്കും അസമത്വത്തിലേക്കുമാണ് നയിക്കുന്നത്. പട്ടിക ഒന്ന്
വ്യക്തമാക്കുന്നതുപോലെ 2001-ല്‍ 23,919 കോടി ആയിരുന്ന പൊതുകടം 2011-ല്‍
78,764 കോടിയായി വര്‍ധിച്ചിരിക്കുന്നു. വികസന പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ക്കാണെന്ന്
പറയപ്പെടുന്ന കടമെടുപ്പ് കാര്‍ഷിക-വ്യാവസായിക മേഖലകളിലെ മുരടിപ്പ്
മാറ്റുകയോ തൊഴിലില്ലായ്മ കുറയ്ക്കുകയോ ചെയ്തിട്ടില്ല.
ഈ സ്ഥിതിവിശേഷത്തിന് പല കാരണങ്ങളുമുണ്ടെങ്കിലും പ്രധാനകാരണം പൊതുവിഭവങ്ങളുടെ അസന്തുലിതവും അശാസ്ത്രീയവുമായ വിന്യാസമാണ്. ഭരണഘടനയനുസരിച്ച് ഉപഭോഗത്തിന്മേലുള്ള നികുതികളാണ് സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ പ്രധാന വരുമാന സ്രോതസ്സ്. കേരളത്തിലെ പൊതുവിഭവങ്ങളുടെ വിന്യാസം കൂടുതല്‍ ഉപഭോഗത്തിലേക്കും നികുതിവരുമാന വര്‍ധനവിലേക്കും നയിക്കുന്നതല്ല.
മൊത്തം റവന്യൂവരുമാനത്തില്‍ പെന്‍ഷനും ശമ്പളത്തിനും പോകുന്ന 51.81 ശതമാനത്തില്‍ താരതമ്യേന കുറഞ്ഞ ഒരു ഭാഗമേ കമ്പോളത്തിലേക്ക് തിരികെ എത്തുന്നുള്ളൂ. 2012-'13 ലെ ബജറ്റ് എസ്റ്റിമേറ്റ് പ്രകാരം പെന്ഷന് ചെലവ് 8178.05 കോടി രൂപയാണ്. ഉപഭോഗത്തില്‍ നിന്ന് ഏറെക്കുറേ പിന്‍വാങ്ങിക്കഴിഞ്ഞ 5.5 ലക്ഷം പേരിലേക്കാണ് ഈ തുകയെത്തുന്നത് എന്നോര്‍ക്കണം. പെന്ഷന് തുകയുടെ ശരാശരി മൂന്നിലൊന്നില്‍ കൂടുതല്‍ കമ്പോളത്തില്‍ എത്തുകയില്ല. സര്‍ക്കാര്‍ ഉദ്യോഗസ്ഥരുടെ കാര്യത്തിലും ശമ്പളം വര്‍ധിക്കുന്തോറും വിപണിയില്‍ എത്തുന്ന തുക കുറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരിക്കും. കാരണം, ശമ്പളം വര്‍ധിക്കുന്ന അതേ അനുപാതത്തില്‍ ഉപഭോഗം വര്‍ധിക്കുകയില്ല. ഇതിനര്‍ഥം പൊതുചെലവുകളുടെ ഗണ്യമായ ഒരു ഭാഗം എങ്ങും തൊടാതെ ബാങ്കുകളിലും ഓഹരി വിപണിയിലും അടിഞ്ഞുകൂടുന്നു എന്നാണ്.
ഉപഭോഗത്തിന്റെ ഉള്ളടക്കമാണ് മറ്റൊരു ശ്രദ്ധേയമായ കാര്യം. വരുമാനം കൂടുന്തോറും താരതമ്യേന ഉയര്‍ന്ന വിലയും ഗുണനിലവാരവുമുള്ള ബ്രാന്‍ഡഡ് ഉത്പന്നങ്ങള്‍ വാങ്ങാനുള്ള പ്രവണത കൂടും. ഇവയില്‍ ബഹുഭൂരിപക്ഷവും മറ്റു സംസ്ഥാനങ്ങളില്‍നിന്ന് ഇറക്കുമതി ചെയ്യപ്പെടുന്നവയാണ്. സംസ്ഥാനത്തിനുള്ളിലെ കുടുംബശ്രീപോലുള്ള സൂക്ഷ്മ സംരംഭങ്ങളുടെയും ചെറുകിട വ്യവസായങ്ങളുടെയും ഉപഭോക്താക്കള്‍ സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാരേക്കാളും പെന്‍ഷന്‍കാരേക്കാളും താഴ് ന്നവരുമാനക്കാര്‍ ആകാനാണ് സാധ്യത.
പറഞ്ഞുവരുന്നതിതാണ്. കേരളത്തിന്റെ നികുതിവരുമാനം വര്‍ധിക്കുന്നതിനും വാണിജ്യ-വ്യവസായ രംഗങ്ങളുടെ വളര്‍ച്ചയ്ക്കും താഴ്ന്ന വരുമാനക്കാരായ ലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകളുടെ ഉപഭോഗം വര്‍ധിക്കണം. അവരുടെ വരുമാനത്തില്‍ വര്‍ധന ഉണ്ടായാലേ ഇത് സാധിക്കൂ. പൊതുവിഭവങ്ങള്‍ ജനസംഖ്യയുടെ വളരെ ചെറിയ ഒരു വിഭാഗത്തില്‍ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നതിനുപകരം സമൂഹത്തിലെ താഴെത്തട്ടിലുള്ളവരിലേക്കുകൂടി ഒഴുകിയെത്തുംവിധം സംസ്ഥാനത്തിന്റെ ധനകാര്യം പുനര്‍ക്രമീകരിക്കുകയാണ് ഇവിടെ വേണ്ടത്. ഇതിനുള്ള ഏറ്റവും നല്ല ഉപകരണമാണ് മുഴുവന്‍ ജനങ്ങളെയും ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്ന പങ്കാളിത്തപെന്‍ഷന്‍ പദ്ധതി.
തികച്ചും പുരോഗമനപരമായ ഈ ആശയം പക്ഷേ, രണ്ട് കാരണങ്ങള്‍കൊണ്ട് കേരള സമൂഹത്തില്‍ സ്വീകരിക്കപ്പെടാന്‍ ഇടയില്ല. ഒന്നാമതായി നികുതികള്‍ പരോക്ഷമായി പിരിക്കുന്നതുമൂലം തങ്ങളുടെമേല്‍ പതിക്കുന്ന നികുതിഭാരത്തെക്കുറിച്ചും തങ്ങളിലേക്ക് ഒഴുകിയെത്തുന്ന പൊതുവിഭവങ്ങളെക്കുറിച്ചും സാധാരണ ജനങ്ങള്‍ ബോധവാന്മാരല്ല. സാമ്പത്തികശാസ്ത്രത്തില്‍ 'ധനമിഥ്യ' എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ഈ പ്രതിഭാസംമൂലം സര്‍ക്കാറില്‍നിന്ന് കിട്ടുന്നതെല്ലാം സൗജന്യമാണെന്നും ഔദാര്യമാണെന്നും അവര്‍ തെറ്റിധരിക്കുന്നു. സത്യമെന്താണ്? വാര്‍ധക്യകാലത്ത് മാന്യമായിജീവിക്കാന്‍ ആവശ്യമായ കുറഞ്ഞപെന്‍ഷന്‍ എന്നത് നികുതി കൊടുക്കുന്ന എല്ലാവരുടെയും അവിതര്‍ക്കിതമായ അവകാശമാണ്. മിക്ക പാശ്ചാത്യരാജ്യങ്ങളിലും ക്ഷേമരാഷ്ട്രങ്ങളായ നോര്‍വേ, സ്വീഡന്‍ തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളിലും ഇതാണ് സ്ഥിതി.
രണ്ടാമത്തെ കാരണം സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാരുടെ ശമ്പളവും പെന്‍ഷനും യാതൊരുവിധ പുനഃപരിശോധനയ്ക്കും വിധേയമല്ലാത്തവിധം 'ഏറ്റുപോയതാണ്' എന്ന സങ്കല്പമാണ്. 'ഏറ്റുപോയ' ഈ ചെലവുകള്‍ക്കുശേഷം മിച്ചം വരുന്നതുകൊണ്ട് മറ്റു ചെലവുകള്‍ എന്നതാണ് ഇവിടത്തെ വിവക്ഷ. ഇത് യാതൊരുവിധ ശാസ്ത്രീയ അടിസ്ഥാനവുമില്ലാത്തതാണ്. സത്യത്തില്‍ സര്‍ക്കാര്‍ ജോലി എന്നതുതന്നെ പൊതുസമൂഹത്തിന്റെ സൗമനസ്യമാണ്. സമൂഹത്തില്‍ നിലനില്ക്കുന്ന കടുത്ത തൊഴിലില്ലായ്മ പരിഗണിച്ച് കൂടുതല്‍ തൊഴിലവസരങ്ങള്‍ സൃഷ്ടിക്കുകയാണ്. ആ അര്‍ഥത്തില്‍ ഇത് സര്‍ക്കാറിന്റെ ക്ഷേമപ്രവര്‍ത്തനങ്ങളുടെ ഒരു ഭാഗംതന്നെയാണ്. സര്‍ക്കാര്‍ ജോലി ലഭിച്ചവര്‍ക്കും അല്ലാത്തവര്‍ക്കും പൊതുവിഭവങ്ങളുടെ മേലുള്ള അവകാശം ഒരുപോലെയാണ്. ലഭ്യമായ പൊതുവിഭവങ്ങള്‍ രണ്ടുകൂട്ടര്‍ക്കുമിടയില്‍ ഏങ്ങനെ ഏത് അനുപാതത്തില്‍ വിന്യസിക്കണം എന്നതൊക്കെ തീരുമാനിക്കാനുള്ള അധികാരം ജനങ്ങള്‍ സര്‍ക്കാറിന് നല്‍കിയിട്ടുള്ളതാണ്. ഓരോ കാലഘട്ടങ്ങളിലെയും ആവശ്യങ്ങള്‍ കണക്കിലെടുത്ത് പരമാവധി ജനങ്ങളുടെ ക്ഷേമത്തെ കരുതി യുക്തമായ തീരുമാനമെടുക്കാന്‍ ഒരു ജനാധിപത്യ സര്‍ക്കാറിന് അധികാരമുണ്ട്.
ഇക്കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ചൊക്കെ വസ്തുതകളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള സംവാദങ്ങള്‍ കേരള സമൂഹത്തില്‍ ആകമാനം ഉയര്‍ന്നെങ്കിലെ ഈ തെറ്റിധാരണകള്‍ മാറുകയുള്ളൂ. ഇത് സാമൂഹികമായ ഒരു അഭിപ്രായ സമന്വയത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നെങ്കില്‍ ഒരു സാര്‍വത്രിക പെന്ഷന് പദ്ധതി രൂപപ്പെടുത്തുക എന്നത് എളുപ്പമാണ്. സാമൂഹികമായി അംഗീകരിക്കാവുന്ന കുറഞ്ഞ പെന്‍ഷനെക്കുറിച്ചും കൂടിയ പെന്‍ഷനെക്കുറിച്ചും ഒരു ഏകദേശ ധാരണയുണ്ടാക്കുകയാണ് ആദ്യം വേണ്ടത്. ഇവ രണ്ടും തമ്മില്‍ വലിയ അന്തരം പാടില്ല. കാരണം, വാര്‍ധക്യമെന്നത് എല്ലാവര്‍ക്കും ഒരുപോലെയാണ്. അവിടെ സ്ഥാനവലിപ്പത്തിനും പ്രഭുതിക്കും ഇടമില്ല. ഈ ലേഖകന്റെ വ്യക്തിപരമായ അഭിപ്രായം 65 വയസ്സ് കഴിഞ്ഞ ഒരു വ്യക്തിക്ക് 2,000 രൂപ പ്രതിമാസം അടിസ്ഥാന പെന്‍ഷനായി ലഭിക്കണമെന്നാണ്. പരമാവധി പെന്ഷന് 20,000 രൂപയില്‍ കൂടേണ്ടതുമില്ല. ദരിദ്രരായ വൃദ്ധദമ്പതികള്‍ക്ക് 4,000 രൂപ കിട്ടുമ്പോള്‍ സര്‍ക്കാര്‍ ജോലിയില്‍നിന്നും വിരമിച്ച ദമ്പതികള്‍ക്ക് 40,000 രൂപയില്‍ കൂടേണ്ടതില്ല.
ഈ സാര്‍വത്രിക പെന്ഷന് പദ്ധതി നടപ്പാക്കാന്‍ എത്ര തുക വേണ്ടിവരുമെന്ന് കണക്കാക്കി അതിനുള്ള ബജറ്റ് തുക വകയിരുത്തിയതിനുശേഷംമാത്രം ബാക്കിയുള്ള ചെലവുകള്‍ എന്ന നയം സ്വീകരിച്ച് അതിനുവേണ്ട നിയമം നിയമസഭ പാസ്സാക്കണം. ഇതോടൊപ്പം സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാരുടെ ശമ്പളവും പെന്‍ഷനും മൊത്തം റവന്യൂവരുമാനത്തിന്റെ നിശ്ചിതശതമാനമായി നിജപ്പെടുത്തുന്ന നിയമവും പാസ്സാക്കണം. നിലവിലെ 51.81 ശതമാനം എന്നത് 33 ശതമാനത്തിലേക്ക് കുറച്ചുകൊണ്ടുവരികയാണ് അഭികാമ്യം.
അടുത്തതായി നിലവില്‍ സര്‍ക്കാറിലും സ്വകാര്യമേഖലകളിലും തൊഴിലെടുക്കുന്ന മുഴുവന്‍ പേരെയും സ്വയംതൊഴില്‍കാരെയും പങ്കാളിത്തപെന്‍ഷന്‍ പദ്ധതിയില്‍ ചേരുന്നതിന് നിര്‍ബന്ധിതമാക്കുന്ന നിയമനിര്‍മാണം നടത്തണം. തൊഴിലാളികളും തൊഴിലുടമയും നിശ്ചിതതുക എല്ലാ മാസവും പങ്കാളിത്ത പെന്ഷന് പദ്ധതിയിലേക്ക് സംഭാവന ചെയ്യാന്‍ വ്യവസ്ഥ ചെയ്യണം. ഇക്കാര്യങ്ങളിലൊക്കെ കേരളത്തിന് മാതൃക വികസിതരാജ്യങ്ങളാണ്. വിശദാംശങ്ങള്‍ സൂക്ഷ്മമായി പഠിച്ച് ഒരു മാതൃക തയ്യാറാക്കാന്‍ ഒരു കമ്മീഷനെ നിയമിക്കുക എന്നതായിരിക്കണം ആദ്യപടി.
ഇത്തരം ഒരു സാര്‍വത്രിക പെന്ഷന് പദ്ധതി കേരള സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയിലും സമൂഹത്തിലും വിപ്ലവകരമായ മാറ്റങ്ങളാണ് ഉണ്ടാക്കുക. കേരളത്തിലെ പാവപ്പെട്ടവരായ വൃദ്ധജനങ്ങളുടെ ആത്മാഭിമാനം മാനംമുട്ടെ ഉയരും. സംസ്ഥാനത്തിന് ഇത് താങ്ങാനാവുമോ എന്ന സന്ദേഹം സ്വാഭാവികമായും ഉയര്‍ന്നേക്കാം.
മനസ്സുണ്ടെങ്കില്‍ മാര്‍ഗമുണ്ടാകും എന്നതാണ് മറുപടി. ഇത്തരം മഹത്തായ ഒരു സംരംഭത്തിനുവേണ്ടി അധികനികുതിഭാരം വഹിക്കാന്‍ ജനങ്ങള്‍ തയ്യാറാവുകതന്നെ ചെയ്യും. വേണ്ടിവന്നാല്‍ സംസ്ഥാനത്തിന്റെ ആസ്തികള്‍ കുറേ വിറ്റ് വിഭവസമാഹരണം നടത്തുന്നതിനുപോലും തയ്യാറാകണം. കേരളത്തിലെ ഭൂമിവില വെച്ചുനോക്കുമ്പോള്‍ കേരള സര്‍ക്കാറിനോളം ആസ്തിയുള്ള സംസ്ഥാന സര്‍ക്കാറുകള്‍ ഇന്ത്യയില്‍ തന്നെ വിരളമാണ്. ഭൂമിപോലുള്ള നിഷ്‌ക്രിയ ആസ്തികള്‍ സാര്‍വത്രിക പെന്ഷന് പദ്ധതിക്കുവേണ്ടി കൈയൊഴിയുന്നതില്‍ യാതൊരു അപാകവും കാണേണ്ടതില്ല.
സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാര്‍ക്ക് മാത്രമായി ഇപ്പോള്‍ പ്രഖ്യാപിച്ചിരിക്കുന്ന പങ്കാളിത്ത പെന്‍ഷന്‍പദ്ധതി കേരളത്തിന്റെ പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ക്ക് എന്തെങ്കിലും പരിഹാരമാവുമെങ്കില്‍ത്തന്നെ അത് 2040-ന് ശേഷമായിരിക്കും.
പുനര്‍വിതരണവും സാമ്പത്തികവളര്‍ച്ചയും പരസ്പരപൂരകമാകത്തക്കവിധം സംസ്ഥാനത്തിന്റെ ധനകാര്യം സമൂലം അഴിച്ചു പണിയുകമാത്രമാണ് പരിഹാരം.
ഈ സ്ഥിതിവിശേഷത്തിന് പല കാരണങ്ങളുമുണ്ടെങ്കിലും പ്രധാനകാരണം പൊതുവിഭവങ്ങളുടെ അസന്തുലിതവും അശാസ്ത്രീയവുമായ വിന്യാസമാണ്. ഭരണഘടനയനുസരിച്ച് ഉപഭോഗത്തിന്മേലുള്ള നികുതികളാണ് സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ പ്രധാന വരുമാന സ്രോതസ്സ്. കേരളത്തിലെ പൊതുവിഭവങ്ങളുടെ വിന്യാസം കൂടുതല്‍ ഉപഭോഗത്തിലേക്കും നികുതിവരുമാന വര്‍ധനവിലേക്കും നയിക്കുന്നതല്ല.
മൊത്തം റവന്യൂവരുമാനത്തില്‍ പെന്‍ഷനും ശമ്പളത്തിനും പോകുന്ന 51.81 ശതമാനത്തില്‍ താരതമ്യേന കുറഞ്ഞ ഒരു ഭാഗമേ കമ്പോളത്തിലേക്ക് തിരികെ എത്തുന്നുള്ളൂ. 2012-'13 ലെ ബജറ്റ് എസ്റ്റിമേറ്റ് പ്രകാരം പെന്ഷന് ചെലവ് 8178.05 കോടി രൂപയാണ്. ഉപഭോഗത്തില്‍ നിന്ന് ഏറെക്കുറേ പിന്‍വാങ്ങിക്കഴിഞ്ഞ 5.5 ലക്ഷം പേരിലേക്കാണ് ഈ തുകയെത്തുന്നത് എന്നോര്‍ക്കണം. പെന്ഷന് തുകയുടെ ശരാശരി മൂന്നിലൊന്നില്‍ കൂടുതല്‍ കമ്പോളത്തില്‍ എത്തുകയില്ല. സര്‍ക്കാര്‍ ഉദ്യോഗസ്ഥരുടെ കാര്യത്തിലും ശമ്പളം വര്‍ധിക്കുന്തോറും വിപണിയില്‍ എത്തുന്ന തുക കുറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരിക്കും. കാരണം, ശമ്പളം വര്‍ധിക്കുന്ന അതേ അനുപാതത്തില്‍ ഉപഭോഗം വര്‍ധിക്കുകയില്ല. ഇതിനര്‍ഥം പൊതുചെലവുകളുടെ ഗണ്യമായ ഒരു ഭാഗം എങ്ങും തൊടാതെ ബാങ്കുകളിലും ഓഹരി വിപണിയിലും അടിഞ്ഞുകൂടുന്നു എന്നാണ്.
ഉപഭോഗത്തിന്റെ ഉള്ളടക്കമാണ് മറ്റൊരു ശ്രദ്ധേയമായ കാര്യം. വരുമാനം കൂടുന്തോറും താരതമ്യേന ഉയര്‍ന്ന വിലയും ഗുണനിലവാരവുമുള്ള ബ്രാന്‍ഡഡ് ഉത്പന്നങ്ങള്‍ വാങ്ങാനുള്ള പ്രവണത കൂടും. ഇവയില്‍ ബഹുഭൂരിപക്ഷവും മറ്റു സംസ്ഥാനങ്ങളില്‍നിന്ന് ഇറക്കുമതി ചെയ്യപ്പെടുന്നവയാണ്. സംസ്ഥാനത്തിനുള്ളിലെ കുടുംബശ്രീപോലുള്ള സൂക്ഷ്മ സംരംഭങ്ങളുടെയും ചെറുകിട വ്യവസായങ്ങളുടെയും ഉപഭോക്താക്കള്‍ സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാരേക്കാളും പെന്‍ഷന്‍കാരേക്കാളും താഴ് ന്നവരുമാനക്കാര്‍ ആകാനാണ് സാധ്യത.
പറഞ്ഞുവരുന്നതിതാണ്. കേരളത്തിന്റെ നികുതിവരുമാനം വര്‍ധിക്കുന്നതിനും വാണിജ്യ-വ്യവസായ രംഗങ്ങളുടെ വളര്‍ച്ചയ്ക്കും താഴ്ന്ന വരുമാനക്കാരായ ലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകളുടെ ഉപഭോഗം വര്‍ധിക്കണം. അവരുടെ വരുമാനത്തില്‍ വര്‍ധന ഉണ്ടായാലേ ഇത് സാധിക്കൂ. പൊതുവിഭവങ്ങള്‍ ജനസംഖ്യയുടെ വളരെ ചെറിയ ഒരു വിഭാഗത്തില്‍ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നതിനുപകരം സമൂഹത്തിലെ താഴെത്തട്ടിലുള്ളവരിലേക്കുകൂടി ഒഴുകിയെത്തുംവിധം സംസ്ഥാനത്തിന്റെ ധനകാര്യം പുനര്‍ക്രമീകരിക്കുകയാണ് ഇവിടെ വേണ്ടത്. ഇതിനുള്ള ഏറ്റവും നല്ല ഉപകരണമാണ് മുഴുവന്‍ ജനങ്ങളെയും ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്ന പങ്കാളിത്തപെന്‍ഷന്‍ പദ്ധതി.
തികച്ചും പുരോഗമനപരമായ ഈ ആശയം പക്ഷേ, രണ്ട് കാരണങ്ങള്‍കൊണ്ട് കേരള സമൂഹത്തില്‍ സ്വീകരിക്കപ്പെടാന്‍ ഇടയില്ല. ഒന്നാമതായി നികുതികള്‍ പരോക്ഷമായി പിരിക്കുന്നതുമൂലം തങ്ങളുടെമേല്‍ പതിക്കുന്ന നികുതിഭാരത്തെക്കുറിച്ചും തങ്ങളിലേക്ക് ഒഴുകിയെത്തുന്ന പൊതുവിഭവങ്ങളെക്കുറിച്ചും സാധാരണ ജനങ്ങള്‍ ബോധവാന്മാരല്ല. സാമ്പത്തികശാസ്ത്രത്തില്‍ 'ധനമിഥ്യ' എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന ഈ പ്രതിഭാസംമൂലം സര്‍ക്കാറില്‍നിന്ന് കിട്ടുന്നതെല്ലാം സൗജന്യമാണെന്നും ഔദാര്യമാണെന്നും അവര്‍ തെറ്റിധരിക്കുന്നു. സത്യമെന്താണ്? വാര്‍ധക്യകാലത്ത് മാന്യമായിജീവിക്കാന്‍ ആവശ്യമായ കുറഞ്ഞപെന്‍ഷന്‍ എന്നത് നികുതി കൊടുക്കുന്ന എല്ലാവരുടെയും അവിതര്‍ക്കിതമായ അവകാശമാണ്. മിക്ക പാശ്ചാത്യരാജ്യങ്ങളിലും ക്ഷേമരാഷ്ട്രങ്ങളായ നോര്‍വേ, സ്വീഡന്‍ തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളിലും ഇതാണ് സ്ഥിതി.
രണ്ടാമത്തെ കാരണം സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാരുടെ ശമ്പളവും പെന്‍ഷനും യാതൊരുവിധ പുനഃപരിശോധനയ്ക്കും വിധേയമല്ലാത്തവിധം 'ഏറ്റുപോയതാണ്' എന്ന സങ്കല്പമാണ്. 'ഏറ്റുപോയ' ഈ ചെലവുകള്‍ക്കുശേഷം മിച്ചം വരുന്നതുകൊണ്ട് മറ്റു ചെലവുകള്‍ എന്നതാണ് ഇവിടത്തെ വിവക്ഷ. ഇത് യാതൊരുവിധ ശാസ്ത്രീയ അടിസ്ഥാനവുമില്ലാത്തതാണ്. സത്യത്തില്‍ സര്‍ക്കാര്‍ ജോലി എന്നതുതന്നെ പൊതുസമൂഹത്തിന്റെ സൗമനസ്യമാണ്. സമൂഹത്തില്‍ നിലനില്ക്കുന്ന കടുത്ത തൊഴിലില്ലായ്മ പരിഗണിച്ച് കൂടുതല്‍ തൊഴിലവസരങ്ങള്‍ സൃഷ്ടിക്കുകയാണ്. ആ അര്‍ഥത്തില്‍ ഇത് സര്‍ക്കാറിന്റെ ക്ഷേമപ്രവര്‍ത്തനങ്ങളുടെ ഒരു ഭാഗംതന്നെയാണ്. സര്‍ക്കാര്‍ ജോലി ലഭിച്ചവര്‍ക്കും അല്ലാത്തവര്‍ക്കും പൊതുവിഭവങ്ങളുടെ മേലുള്ള അവകാശം ഒരുപോലെയാണ്. ലഭ്യമായ പൊതുവിഭവങ്ങള്‍ രണ്ടുകൂട്ടര്‍ക്കുമിടയില്‍ ഏങ്ങനെ ഏത് അനുപാതത്തില്‍ വിന്യസിക്കണം എന്നതൊക്കെ തീരുമാനിക്കാനുള്ള അധികാരം ജനങ്ങള്‍ സര്‍ക്കാറിന് നല്‍കിയിട്ടുള്ളതാണ്. ഓരോ കാലഘട്ടങ്ങളിലെയും ആവശ്യങ്ങള്‍ കണക്കിലെടുത്ത് പരമാവധി ജനങ്ങളുടെ ക്ഷേമത്തെ കരുതി യുക്തമായ തീരുമാനമെടുക്കാന്‍ ഒരു ജനാധിപത്യ സര്‍ക്കാറിന് അധികാരമുണ്ട്.
ഇക്കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ചൊക്കെ വസ്തുതകളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള സംവാദങ്ങള്‍ കേരള സമൂഹത്തില്‍ ആകമാനം ഉയര്‍ന്നെങ്കിലെ ഈ തെറ്റിധാരണകള്‍ മാറുകയുള്ളൂ. ഇത് സാമൂഹികമായ ഒരു അഭിപ്രായ സമന്വയത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നെങ്കില്‍ ഒരു സാര്‍വത്രിക പെന്ഷന് പദ്ധതി രൂപപ്പെടുത്തുക എന്നത് എളുപ്പമാണ്. സാമൂഹികമായി അംഗീകരിക്കാവുന്ന കുറഞ്ഞ പെന്‍ഷനെക്കുറിച്ചും കൂടിയ പെന്‍ഷനെക്കുറിച്ചും ഒരു ഏകദേശ ധാരണയുണ്ടാക്കുകയാണ് ആദ്യം വേണ്ടത്. ഇവ രണ്ടും തമ്മില്‍ വലിയ അന്തരം പാടില്ല. കാരണം, വാര്‍ധക്യമെന്നത് എല്ലാവര്‍ക്കും ഒരുപോലെയാണ്. അവിടെ സ്ഥാനവലിപ്പത്തിനും പ്രഭുതിക്കും ഇടമില്ല. ഈ ലേഖകന്റെ വ്യക്തിപരമായ അഭിപ്രായം 65 വയസ്സ് കഴിഞ്ഞ ഒരു വ്യക്തിക്ക് 2,000 രൂപ പ്രതിമാസം അടിസ്ഥാന പെന്‍ഷനായി ലഭിക്കണമെന്നാണ്. പരമാവധി പെന്ഷന് 20,000 രൂപയില്‍ കൂടേണ്ടതുമില്ല. ദരിദ്രരായ വൃദ്ധദമ്പതികള്‍ക്ക് 4,000 രൂപ കിട്ടുമ്പോള്‍ സര്‍ക്കാര്‍ ജോലിയില്‍നിന്നും വിരമിച്ച ദമ്പതികള്‍ക്ക് 40,000 രൂപയില്‍ കൂടേണ്ടതില്ല.
ഈ സാര്‍വത്രിക പെന്ഷന് പദ്ധതി നടപ്പാക്കാന്‍ എത്ര തുക വേണ്ടിവരുമെന്ന് കണക്കാക്കി അതിനുള്ള ബജറ്റ് തുക വകയിരുത്തിയതിനുശേഷംമാത്രം ബാക്കിയുള്ള ചെലവുകള്‍ എന്ന നയം സ്വീകരിച്ച് അതിനുവേണ്ട നിയമം നിയമസഭ പാസ്സാക്കണം. ഇതോടൊപ്പം സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാരുടെ ശമ്പളവും പെന്‍ഷനും മൊത്തം റവന്യൂവരുമാനത്തിന്റെ നിശ്ചിതശതമാനമായി നിജപ്പെടുത്തുന്ന നിയമവും പാസ്സാക്കണം. നിലവിലെ 51.81 ശതമാനം എന്നത് 33 ശതമാനത്തിലേക്ക് കുറച്ചുകൊണ്ടുവരികയാണ് അഭികാമ്യം.
അടുത്തതായി നിലവില്‍ സര്‍ക്കാറിലും സ്വകാര്യമേഖലകളിലും തൊഴിലെടുക്കുന്ന മുഴുവന്‍ പേരെയും സ്വയംതൊഴില്‍കാരെയും പങ്കാളിത്തപെന്‍ഷന്‍ പദ്ധതിയില്‍ ചേരുന്നതിന് നിര്‍ബന്ധിതമാക്കുന്ന നിയമനിര്‍മാണം നടത്തണം. തൊഴിലാളികളും തൊഴിലുടമയും നിശ്ചിതതുക എല്ലാ മാസവും പങ്കാളിത്ത പെന്ഷന് പദ്ധതിയിലേക്ക് സംഭാവന ചെയ്യാന്‍ വ്യവസ്ഥ ചെയ്യണം. ഇക്കാര്യങ്ങളിലൊക്കെ കേരളത്തിന് മാതൃക വികസിതരാജ്യങ്ങളാണ്. വിശദാംശങ്ങള്‍ സൂക്ഷ്മമായി പഠിച്ച് ഒരു മാതൃക തയ്യാറാക്കാന്‍ ഒരു കമ്മീഷനെ നിയമിക്കുക എന്നതായിരിക്കണം ആദ്യപടി.
ഇത്തരം ഒരു സാര്‍വത്രിക പെന്ഷന് പദ്ധതി കേരള സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയിലും സമൂഹത്തിലും വിപ്ലവകരമായ മാറ്റങ്ങളാണ് ഉണ്ടാക്കുക. കേരളത്തിലെ പാവപ്പെട്ടവരായ വൃദ്ധജനങ്ങളുടെ ആത്മാഭിമാനം മാനംമുട്ടെ ഉയരും. സംസ്ഥാനത്തിന് ഇത് താങ്ങാനാവുമോ എന്ന സന്ദേഹം സ്വാഭാവികമായും ഉയര്‍ന്നേക്കാം.
മനസ്സുണ്ടെങ്കില്‍ മാര്‍ഗമുണ്ടാകും എന്നതാണ് മറുപടി. ഇത്തരം മഹത്തായ ഒരു സംരംഭത്തിനുവേണ്ടി അധികനികുതിഭാരം വഹിക്കാന്‍ ജനങ്ങള്‍ തയ്യാറാവുകതന്നെ ചെയ്യും. വേണ്ടിവന്നാല്‍ സംസ്ഥാനത്തിന്റെ ആസ്തികള്‍ കുറേ വിറ്റ് വിഭവസമാഹരണം നടത്തുന്നതിനുപോലും തയ്യാറാകണം. കേരളത്തിലെ ഭൂമിവില വെച്ചുനോക്കുമ്പോള്‍ കേരള സര്‍ക്കാറിനോളം ആസ്തിയുള്ള സംസ്ഥാന സര്‍ക്കാറുകള്‍ ഇന്ത്യയില്‍ തന്നെ വിരളമാണ്. ഭൂമിപോലുള്ള നിഷ്‌ക്രിയ ആസ്തികള്‍ സാര്‍വത്രിക പെന്ഷന് പദ്ധതിക്കുവേണ്ടി കൈയൊഴിയുന്നതില്‍ യാതൊരു അപാകവും കാണേണ്ടതില്ല.
സര്‍ക്കാര്‍ ജീവനക്കാര്‍ക്ക് മാത്രമായി ഇപ്പോള്‍ പ്രഖ്യാപിച്ചിരിക്കുന്ന പങ്കാളിത്ത പെന്‍ഷന്‍പദ്ധതി കേരളത്തിന്റെ പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ക്ക് എന്തെങ്കിലും പരിഹാരമാവുമെങ്കില്‍ത്തന്നെ അത് 2040-ന് ശേഷമായിരിക്കും.
പുനര്‍വിതരണവും സാമ്പത്തികവളര്‍ച്ചയും പരസ്പരപൂരകമാകത്തക്കവിധം സംസ്ഥാനത്തിന്റെ ധനകാര്യം സമൂലം അഴിച്ചു പണിയുകമാത്രമാണ് പരിഹാരം.
No comments:
Post a Comment